کد مطلب:295969 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:108
حدیث 02
عباده ی كلبی از امام صادق، از پدر بزرگوارش، از امام سجاد، از فاطمه صغری، از امام حسین نقل می كند كه امام حسن علیهم السلام فرمود:
«رایت امی فاطمة علیهاالسلام قامت فی محرابها لیله جمعتها، فلم تزل راكعة ساجده، حتی اتضح عمود الصبح، و سمعتها تدعو للمومنین والمومنات و تسمیهم و تكثر الدعاء لهم، و لا تدعو لنفسه بشی ء».
- شب جمعه ای مادرم فاطمه علیهاالسلام را دیدیم كه در محراب عبادتش ایستاده و تا سپیده ی صبح پیوسته در ركوع و سجود بود، و می شنیدم كه برای مؤمنین و مومنات دعا می نمود و نام آنها را می برد و برای آنها بسیار دعا می كرد، ولی برای خود هیچ دعا نمی نمود.
گفتم: ای مادر، چرا همان گونه كه برای دیگران دعا می كنی، برای خود دعا نمی نمایی؟ فرمود:
«یا بنی، الجار ثم الدار.» [1] .
- فرزندم، اول همسایه، سپس خانه.
[1] بحارالانوار، ج 43، ص 81، روايت 3.